کسی از تو چون گریزد، که تواَش گریزگاهی
دوشنبه, ۸ شهریور ۱۳۹۵، ۱۱:۱۵ ق.ظ
زندگی انسان تمثیل آن مسافری ست که از خانه موقت و ناپایدار به سوی مستقر ابدی خویش بار می بندد
پس اگر این خانه ها خانه های مجازی اند و ما مسافرانی در کوچ
دیگر چه جای دل بستن و حسرت خوردن
دنیا نه جای درنگ و فراغت بلکه محمل رنجی ست که آدمی پای بر آن می نهد
تا روح در کشاکش ابتلائات عظیم راهی به عالم قرب بجوید و مهیای رجعت شود **
به داشته هامون دل بستیم که ممکنه چند دقیقه دیگه نداشته باشیم شون؟
** از سید مرتضای آوینی
پی نوشت 1:
اللهم ارزقنا «قلب وسیــــع» ...
پی نوشت 2:
چی می تونه جای اخلاق رو بگیره رفیق؟
پی نوشت 3:
رویاهای هر کسی بزرگترین سرمایه ش هستن.
شیرینی زندگی، شهامت تلاش برای رسیدن به همین رویاهاست ...
همیشه رود با خود میوه غلتان نخواهد داشت
به دست آور اناری را که از دست تو خواهد رفت
فاضل ِ نظری
