اردی‌بهشت

گاهی فکر می کنم با اینکه تا این حد کار مهندسی ام را دوست دارم و بیشتر یادگرفتنش برایم جذاب است،

ولی با تمام وجود دلم می خواست یک هنرمند تمام عیار باشم

که فکرم را و روحم را و دردها را بریزم در تابلوهای نقاشی

در کاشی کاری های یک مسجد

در لا به لای خطوط شکسته خوشنویسی

دردهای تمام دنیا را که وقتی خبرها را می خوانم یا یک کودک یا پیرمرد قد خمیده را مشغول سطحی ترین کارها می بینم برای سیر شدن شکمش

لای رنگ ها، قلم مو ها، جوهر ها و کاغذها از ذهنم بیرون بکشم

به هر تقدیر همین دغدغه داشتن و پیگیری های ریز حتما روزی منجر به رسیدن به این هدف خواهد شد.

تلاشم بر این است. سختی اش را به جان خریده ام ...

پی نوشت: إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسَابٍ