اردی‌بهشت

یک روزهایی روی دل‌ت سنگینی می‌کند دنیا، خصوص اگر این روزها دهه‌ی اول محرم باشد.

به هر بهانه‌ای دوست داری بنشینی و دل سیر گریه کنی. انگار یک بغض همیشگی هست ...

انگار عزای زینب و رباب عزای تو هم هست.

می‌دانید خودم را جای آن‌ها که می‌گذارم می‌بینم از دست دادن حامی چقدر جان‌فرساست. چقدر درد دارد.

تو گویی من خود به چشم خویشتن دیدم که جان‌م می‌رود ...

پی نوشت 1: دل‌ت را خانه‌ی ما کن مصفا کردنش با من

پی نوشت 2: 

                  به هر تار جان‌م صد آواز هست

                  دریغا که دستی به مضراب نیست

                                                               احمد شاملو

پی نوشت 3: چقدر ترس دارد اینکه نکند حرفی آبرویی از کسی بریزد.

                   مَن کانَ یُریدُ العِزَّةَ فَلِلَّهِ العِزَّةُ جَمیعًا