می آیی بنویسی، می بینی در مغزت پر از حرف های گفتنی ست اما هیچکدام شان را نمی توانی در قالب کلمه ها بگنجانی.
شاید مهم ترین دغدغه این روزها نگه داشتن سطح دغدغه و کیفیت زندگی
در حدی ست که از مسیر دور نیفتم
تجربه این سال های زندگی نشانم داده که همراه های خوب و دوست های سالم،
که بیشتر وقتت را با آن ها می گذرانی
مهم ترین عامل نگه داشتن سطح زندگی در حد دغدغه هایی ست که باعث کمال می شوند.
از وقتی کار کردن را شروع کردم یعنی از حدود 2 سال و نیم پیش، بزرگترین دغدغه ام این بود که گاهی حس میکردم دارم دور می شوم از خودم و راهم. انگار مسیر پر شده بود از جاده خاکی ها. یادم هست در یکی از پست های همین وبلاگ نوشتم که از خدا همنشین سالم و خوب می خواهم. طولی نکشید که حس کردم این دعا برآورده شد. حالا می توانم بگویم، هر چند بعضی محیط های کاری و دوستانه دارند دورم می کنند از مسیرم، اما قدرت این دوستان در مسیر مستقیم بیشتر است.
خدا را صد هزار مرتبه شکر می کنم و امیدوارم خودش حواسش باشد که تا آخر عمر همراه های خوب و خوب تر از خودمان بگذارد سر راه مان.
** پیامبر اکرم (درود بر ایشان) فرمودند که:
فقط با ۵ دسته نشست و برخاست کنید:
۱- آن هایی که شما را از شک و تردید به یقین می خوانند.
۲- آن هایی که شما را از تکبر به فروتنی سوق می دهند.
۳- آن هایی که شما را از تظاهر و خودنمایی به خلوص نیت دعوت می
کنند.
۴- آن هایی که شما را از دل بستگی به دنیا، به بی علاقگی به آن می
خوانند.
۵- آن هایی که شما را از خیانت به مردم باز می دارند و به خیرخواهی
آنان سفارش می کنند.
پی نوشت 1:
چقدر دلم خواست دوباره وبلاگ کتاب خوانی ام را ادامه بدهم. خوشحالم که حذف نشده
http://reviewsofbooks.blogfa.com/
پی نوشت 2:
من استغفار کردم از نگاه تو، نمی دانم
اجابت می شود این توبه کردن های با اکراه؟
حمیدرضا برقعی
