اردی‌بهشت

برای عزیز از دست داده های این روزها. بدانید که ما هم با شما درد می کشیم ...

صبر، در لغت به معناى حبس و نگهدارى است و در اصطلاح پویندگان سلوک الى الله، براى صبر تعاریف متعددى شده است که به برخى از آنها اشاره مى کنیم:

1- صبر، آن است که سالک، نفس خویش را با وجود جزع و گله مندى نهانى از شکایت به غیر حق بازدارد، البته شکایت به حق تعالى و گله مندى نزد او نه تنها نکوهیده نیست، بلکه پسندیده نیز هست. از حضرت یعقوب علیه السلام حکایت شده است که گفت: انما اشکو ابتى و حزنى الى الله [ یوسف 86. ] همانا غم و اندوه خود را به خدا مى گویم و شکایت نزد او مى برم.

2- صبر، انتظار فرج از خداست، یعنى: وقتى بلا رسید در دو جهان به کسى جز خدا تعالى، ننالى و انتظار فرج تنها از او داشته باشى، اگر فرج فرستاد بدانى صلاح را در فرج دانسته و اگر نفرستاد بدانى آنچه از تو منع کرد بهتر از آن پاداش تو را مى دهد.

3- صبر، حبس نفس با بلاء بنفى جزع است یعنى: سالک نفس خویش را با وجود بلا از جزع کردن باز مى دارد.

4- صبر، حبس نفس از زشتى هائى که اشتها دارد و، وادار کردن آن بر طاعت است و کاملترین نمونه ى صبر بازداشتن نفس از بهره هاى نفسانى و شهوات حیوانیه مباحه است.

 5- صبر، کنترل نفس در تنگناها است.

6- صبر، استقامت و پایدارى نفس و عدم تشویش در مصیبت ها است بنحوى که در برابر سختى ها مقاومت کنى ونفس را از حالت آرامش خارج نکنى.

7- صبر، وادار کردن نفس به امورى که نمى پسندد و چشیدن تلخى ها به او است.

8- صبر، ترک شکایت از رنج مصیبت در نزد حق است.

× منبع: تبیان

پی نوشت: لال شدم ...