اردی‌بهشت

وقتی تو نیستی، من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را گریه می کنم ...

اردی‌بهشت

وقتی تو نیستی، من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را گریه می کنم ...

اردی‌بهشت

می گویم تا انتها حضور، چون زندگی را حضور او می دانم ...
حضور عاشق اش که سراسر حکمت است، سراسر حرمت
سراسر هنر است و تجلی

حضورش که از زندگی عقل و احساس می خواهد،
تشنگی می خواهد و تامل و تلاش ...

که مسیر را می نماید و می خواهد که با دل مان گام بر داریم،
خوب باشیم و تسلیم ...

که نهایت آرامش و عشق است و نه آسایش ...

من و جدا شدن از کوی تو؟! خدا نکند!

يكشنبه, ۲۶ مهر ۱۳۹۴، ۰۹:۲۵ ب.ظ


محیط و آدم هایی که وقت زیادی رو باهاشون می گذرونیم به صورت ناخودآگاه و بعضا خیلی زیاد روی ما، رفتار و افکارمون تاثیرگذارند. 

گاهی شرایطی به وجود میاد که نمی تونیم این آدم ها رو خودمون انتخاب کنیم.

چقدر خوبه که خدا کسایی رو سر راه مون قرار بده که در راستای این تاثیر گرفتن ازشون، به سمت بهتر شدن پیش بریم.

البته نمیشه از این موضوع چشم پوشی کرد که دیگه تو این سنی که هستیم شخصیتی که هدف مون بوده رو شکل دادیم،

اما غفلت از رگ گردن به آدم نزدیک تره ...


اوایل که تو این شرایط اومده بودم بیشتر خودم رو مجبور می دونستم به شرکت کردن در بحث، حالا نه! 

بیشتر سکوت میکنم و به کار خودم می پردازم. 

خدایا لحظه ای ما رو به خودمون وانگذار ...




نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی