اردی‌بهشت

مقدمه:

تو قطار برگشت از مشهد به تهران‌ام،

با جنون رفتم و مجنون‌تر برگشتم،

فکر می‌کردم آروم‌تر بشم از این حس دل‌تنگی برای حضرت‌ش اما بغض دل‌تنگی گلوگیرتر شد ...

متن اصلی:

داشتن برادر خوب است، خیلیییی هم خوب است.

برادرم ۹ سال دیرتر از من به دنیا اومد، ۹ سال دیرتر از من به سن من می‌رسه و شاید ۹ سال کم داره که بشه مثل یه دوست هم سن الآن خودم.

اما این دلیل نمی‌شه که حس خوب حمایت و محبت مردونه‌ش رو کتمان کنم، بودن‌ش دل‌گرم‌م می‌کنه مثل یه کوه. از بهترین حس‌های دنیا حمایت داشتنه، حتا خودم هم دوست دارم گاهی کارهایی رو بهش بسپرم که برام انجام بده که می‌دونم از پس‌ش برمیاد و خودش هم می‌گه که دوست داره که این حس حمایت رو بهم منتقل کنه و واقعیت اینه که لذت می‌برم از کارش و حرف‌‌ش. دل‌م گرم می‌شه که هست.

همین دوسه ماه اخیر که در جریان پیشنهاد ازدواج یه همکلاسی در خصوص چند مورد مردونه که عقل و دل‌م هم‌راهی نمی‌کردن و نشستم برای اولین بار در این موارد با برادر مشورت کنم، دیدم که چقدر بزرگ شده و چقدر می‌تونم به حمایت و عقل از این جنس‌ش هم اعتماد کنم.

خیلی وقت‌ها برای یک تصمیم به اون قاطعیت مردونه خیلی احساس نیاز می‌کنم. یکی که می‌دونم من براش مهم هستم و خیر زندگی‌م رو می‌خواد.

خدایا شکرت ...