اردی‌بهشت

وقتی تو نیستی، من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را گریه می کنم ...

اردی‌بهشت

وقتی تو نیستی، من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را گریه می کنم ...

اردی‌بهشت

می گویم تا انتها حضور، چون زندگی را حضور او می دانم ...
حضور عاشق اش که سراسر حکمت است، سراسر حرمت
سراسر هنر است و تجلی

حضورش که از زندگی عقل و احساس می خواهد،
تشنگی می خواهد و تامل و تلاش ...

که مسیر را می نماید و می خواهد که با دل مان گام بر داریم،
خوب باشیم و تسلیم ...

که نهایت آرامش و عشق است و نه آسایش ...

احاطه کرده شهر را شعاع مهربانی ات

دوشنبه, ۱۸ آبان ۱۳۹۴، ۱۱:۳۶ ق.ظ


فکر میکنم در مورد هر مرحله ای از زندگی فقط باید تلاش کنم که بهترین ِ خودم باشم،

و کارها رو با مشورت درست انجام بدم،

در این صورت نتیجه هر چی شد بهش سر بسپرم. چون مطمئنم خدا خیر مطلقه.

انگار تنها نداشتن عذاب وجدان که حقی به گردنم نباشه خودش یک دنیا حس خوبه



پی نوشت: حال خوب یعنی سبک باشی، غصه ها گذراست وقتی بهش اعتماد کنی ...

             طعنه ی خلق و جفای فلک و جور رقیب

              همه هیچ اند، اگر یار موافق باشد

                                                           شوریده شیرازی

 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی