تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
برنامه پنج شنبه ها کل هفته م رو تغذیه ی روحی میکنن.
*خدا رو شکر که آدمایی هستن که می تونم از نشستن پای حرف هاشون پر از حس خوب بشم، به فکر فرو برم و دنبال حقیقت گشتن رو یاد بگیرم. شنیدن از مولانایی که سال هاست دل برده از من، از اون پله پله تا ملاقات خدا و فیه ما فیه و شنیدن مثنوی ش از زبون استاد.
*خدا رو شکر هنر هست، که بتونم باهاش پرواز کنم. کلاس خوشنویسی ای که در کنار استاد و صدای زمینه محمدرضای شجریان بهترین لحظه ها رو می سازن.
پنج شنبه ها که دلم خیلی درگیر میشه و توش قند آب میشه از دیدن و شنیدن بهترین های خدا، ناخودآگاه خوشحال می شم از داشتن تجربه ی قشنگ گذشته، سخت بود اما دوست داشتن و دوست داشته شدن رو به این دل یاد داد و شاید حتا سوز دل رو ...
با این دوست داشتنی ها که همراه میشی، می بینی چقدرررر خدا زیباست و زیبایی خلق کرده.
پی نوشت 1:
اولویت اول زندگی م همیشه اخلاق بوده و هست، برام مسلمه که راه حقیقت و هدف انسان از همین اخلاق می گذره ...
دست خستهی مرا، مثل کودکی بگیر
با خودت مرا ببر، خستهام از این کویر
قیصر ِ امین پور
- ۹۴/۰۸/۲۱