کیمیایی همچو صبر آدم ندید
مهم ترین فکر و تلاش این روزها، ساختن یک شخصیت مستقله،
که فکر میکنم بزرگ ترین اشتباهم طی سال های گذشته این بود که برای اتفاقی که باید می افتاد و رفتاری که باید از خودم نشون می دادم، منتظر تصمیم دیگران بودم
گاهی هزینه های سنگینی می پردازیم تا یاد بگیریم راه درست چیه. ان شا الله عاقبت به خیر شویم همه ...
پی نوشت 1:
در حال تمرین برای امتحان دوره ی خوش انجمن خوشنویسان ام، دو ماه وقت دارم
پی نوشت 2:
همان دو ماه پیش وقتی رویا تعریف کرد وقت گذراندتان را با هم، پرونده ات بسته شد. گذشت اما انگار با ما تو هنووووووز در نبردی!
هر چند نگران ات هستم با این روندی که برای زندگی عاطفی ات پیش گرفته ای و داری ادامه اش می دهی.
از هر چه غیر صحبت او خسته می شویم
ما و نگار و خلوت و یک گفتگو بس است
