اردی‌بهشت

وقتی تو نیستی، من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را گریه می کنم ...

اردی‌بهشت

وقتی تو نیستی، من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را گریه می کنم ...

اردی‌بهشت

می گویم تا انتها حضور، چون زندگی را حضور او می دانم ...
حضور عاشق اش که سراسر حکمت است، سراسر حرمت
سراسر هنر است و تجلی

حضورش که از زندگی عقل و احساس می خواهد،
تشنگی می خواهد و تامل و تلاش ...

که مسیر را می نماید و می خواهد که با دل مان گام بر داریم،
خوب باشیم و تسلیم ...

که نهایت آرامش و عشق است و نه آسایش ...

ای ساربان، آهسته رو، با ناتوانان صبر کن!

دوشنبه, ۹ آذر ۱۳۹۴، ۰۸:۵۲ ب.ظ


وقتی می نشینی پای حرف هایم و برای اشک هایم آغوش می شوی و پا به پای من اشک می ریزی،

وقتی برای دل ِ شکسته و زخم های سر باز کرده ام غصه می خوری و حق می دهی


دلم برای زندگی تو بهترین اتفاق ها را می خواهد. غصه نبینی



                       گرم باش ای سرد تا گرمی رسد

                       با درشتی ساز تا نرمی رسد

                                                               حضرت ِ مولانا



نظرات  (۱)

به منم سربزن دوست عزیز

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی